ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ

Σε ποια γωνιά του Σύμπαντος
στέρια σαν γρανιτένια επατούσε
δεν μπόρειε να πει,
όμως το πρόβλημα του Αρχιμήδη το είχε λύσει:
τη γη στα χέρια του την εκρατούσε
σαν μπάλα παιδική χρωματιστή
που παίζοντάς επάνω κάτω την πετούσε.

Ύστερα-κι όχι πως πέρασε πολύς καιρός
να! κάπως σαν απ’ τόνα κλείσιμο ματιού στο άλλο,
σαν έργο κάποιας μάγισσας αναποφάσιστης,
εβρέθηκε
αυτός να είναι σκόνης ένα μόριο
στης γης αυτής την ατελείωτη ατμόσφαιρα,
κι εκείνη ένας πλανήτης γύρω από τον ήλιο…

Αυτά βεβαίως όλα δείχνουνε
πως δεδομένο τίποτα δεν είναι.
Πολύ  περσότερο που ένα μάτι  
ανοιγοκλείνει δα πολλές φορές.

Γιώργης Χολιαστός