Ο  ΜΙΣΘΟΣ

Όταν στο κρύο θα σέρνεσαι κρεβάτι
με άσβεστη την πεθυμιά στο μάτι
η ψεύτικη αγωνιώντας μη χαλάσει
παράσταση που έχεις ετοιμάσει,

τότε η μνήμη σου σε μένα θα γυρίζει
και το μαρτύριο φοβερότερο θ'  αρχίζει
καθώς τις νύχτες μας τις πια χαμένες
θ'  αναθυμάσαι, τις περασμένες.

Μα πιο πολύ γελώ κι ευχαριστιέμαι
πως θα φοβάσαι να του πεις-μήπως γελιέμαι;-
γι αυτές τις νύχτες-θα θυμώσει
και το μισθό σου δε θα σου δώσει.