Σ’ ενός υπόγειου σκοτεινού

Σ’ ενός υπόγειου σκοτεινού
διαδρόμου τους δυο τοίχους
φέρετρα μαυροκίτρινα
κείτονται σε δυο στοίχους.
Μέσα τους βρίσκονται κορμιά
νεκρά, μισολιωμένα.

Ξερά λουλούδια πού καί πού
και φύλλα μαραμένα,
τα φέρετρα σκεπάζουνε.
Αράχνες έχουν στήσει
ιστόν αραχνοϋφαντο
κι έχουνε φυλακίσει
μύρια ζωύφια βρωμερά
που απ’ των νεκρών το σώμα
τρέφονται-που πεθαίνουνε
και ζούνε μες στο χώμα.

Κυρτή εκείθε μια γριά
διαβαίνει κάθε βράδυ
κρατώντας εις το χέρι της
λυχνάρι. Σαν το χάδι

ο αγέρας απ’ το μαύρο της
το ρούχο ακραγγίζει
των πεθαμένων τα κορμιά
και λες τα ερεθίζει,
αργά το άσαρκο αυτά
σηκώνοντας κρανίο
γελούνε σαν το θέαμα
να ήτανε αστείο.