ΧΑΜΕΝΟ

Ήρθε τα μεσάνυχτα καθαρά και χωρίς αμφισβήτηση
βγαίνοντας μέσα από κάτι γράμματα και μαγνητοταινίες.

Μιλάω για την αίσθηση πως είσαι μόνος-
καλλίτερα ότι πάντα ήσουν μόνος και δεν το ’ξερες.

Και πίσω από την αίσθηση αυτήν
ακολουθούσε η οριστική γνώση της πληρότητας
και της αυθυπαρξίας.

Κατάλαβα πια πως ότι είχα μαζέψει ως τότε
ήταν απόλυτα δικό μου
και ότι είχα χάσει
οριστικά χαμένο ήταν.

(Λος Άντζελες, 22-5-98)