ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Ψιλή μου δεντρολιβανιά
Κι αρχή καλός μας χρόνος
Εκκλησά με τ’ άγιο Θρόνος.

Γεια σου Κυριάκο που αυτό
Το σοβαρό σου ύφος  
Για όσους σε γνωρίζουνε
Δεν είναι παρά τζίφος,

Κι οι ευρωπαίοι κι οι αμερκανοί
Σ’ έχουν για φασουλή τους
Αμήχανος και κορδωτός
Σα βρίσκεσαι μαζί τους,

Ενώ στους κάφρους έλληνες
Μέγας πολύ φαντάζεις
όταν απ’ το τραπέζι σου
Ψίχουλα τους μοιράζεις.

Γεια σου και σένα κουτεντέ
Νικόλαε Αντρουλάκη
Να ζωντανέψεις που ζητάς
Ένα άθλιο Κομματάκι,

Που ήρθε κι ίσους έκανε
Με τα διατάγματά του
Τους έλληνες, τραβώντας τους
Αλί!  Όλους προς τα κάτου!   

Που δεν σε νοιάζει αν και ποιοι
Σε παρακολουθούνε,
Αρκεί που στο τραπέζι τους
Σύν-τροφο σε κρατούνε…

Αρχιμηνιά και στου «πλαν μπι»
Και στου «νταουλιού» συ, Κόμμα.
Τέτοιος λαός τέτοια ήθελε
Και τέτοια θέλει ακόμα.

Και Κόσμε καλημέρα σου
Που τώρα τελευταία
Αντίς Ειρήνη Πόλεμο
Διάλεξες για παρέα,

Και σ’ Ουκρανία, σε Ισραήλ,
Και σε Συρία προσφάτως,
Την κακομοίρα ενίκησες
Ειρήνη… κατά κράτος.

Καληνημέρα σου άρχοντα
Πούτιν, που αντί για μέρες
Τρία χρονάκια πολεμάς,
Κι ενώ είσ’ όλο φοβέρες,

Και λες για όπλα ατομικά,
Και φουντουκιές μας τάζεις,
Ακόμα όμως πολεμάς
Και πλάνο δεν αλλάζεις.

Καληνημέρα σου και Τραμπ
Που όλοι ν’ αλλάξουν τρέχουν
Τη ρότα τους, γυρεύοντας
Προστάτη τους να σ’ έχουν.

Τη Γερμανία που έκανες
Να τρέμει στο άκουσμά σου,
Και τον Μακρόν πολύ μικρόν
Να φαίνεται κοντά σου.

Και την Ευρώπη ολόκληρη
Την έκανες να τρέμει
Και να μην έχει πού να πάει
και να σταθεί η έρμη,

και τι να κάνει απορεί:
«ναι» να σου πει ή «όχι»;
Μα το παιχνίδι, ό,τι να πει,
χαμένο η δόλια τόχει…

Γεια σου ωρέ Τραμπ! Που έπρεπε
Να ρθείς εσύ στα πράματα
Ώστε να μάθουν μερικοί
Και τα ψιλά τα γράμματα,

Και πια, με Πούτιν να τα πεις,
Να συνεννοηθείτε,
Κι αντίο πια σε πόλεμους
Αιμοχαρείς να πείτε.

Τον Ουκρανό ηθοποιό
Στον ναζισμό που κλίνει,
Κι όπου με ξένο ρόπαλο
Θέλει Ηρακλής να γίνει,

Να τόνε μάθεις τι θα πει
Δημοκρατία, και πλέον
Να μην βρυχάται αφού  λαγός
Είναι και όχι λέων.

Και φέρτου για παράδειγμα
Εν ανάγκη τον Κυριάκο
Που τρέμει εμπρός στον Ερντογκάν
Όπως η ελιά στον δάκο,

Και όλα μας στους Γιάνκηδες-
Σε σας- δοσμένα τάχει,
Κι αφού δεν κάνει πόλεμο
….Δε χάνει καμιά μάχη.

Άντε ρε Τραμπ! Τον κόσμο μας
Τον άθλιο φίλε μου άλλαξε,
Κι απ΄την αθλιότητα της γης
Όλα τα έθνη απάλλαξε!

Ένας πιο ίσος χρειάζονταν  
Που να ’ναι  απ’ την ευθεία,
Κι απ’ την οσμή του γιασεμιού  
Πιο εύοσμος την θεία,

Ώστε να δει πού έγινε
Το λάθος, και να δώσει
τη δύναμή του όληνε,
ώστε να το διορθώσει.

Κάνε  να έχουν δύναμη
Αντίς για τα γεράκια,
Τα ήσυχα κι αγαπητά
Μετάξυ τους πουλάκια.

Διόρθωσε Τραμπ μου τα στραβά
Του άθλιού μας κόσμου
Και σκόρπα γύρω ευωδιά
Βασιλικού και δυόσμου,

Και θα σε υμνούν αιώνια
Οι άνθρωποι της γης μας!
Γίνε ω! Τραμπ το ζείδωρο
Νερό κάθε πηγής μας!

Γίνε ο ήρως που χαλά
Κάθε κακό  και φαύλο!
Γίνε η φωνή που έκανε
Πιστό τον άθεο Παύλο!

Μα αν ίσως ούτε από σε
Καλό δεν θα ιδούμε,
Α! δεν πειράζει: Γιατί  πια,
Εμείς δίχως ν’ αργούμε,

Με τον Κυριάκο αρχηγό
Τον νέο κόσμο φτιάχνουμε,
Ήγουν πασχάλια και αυγά  
….Σούμπιτοι ούλοι χάνουμε!...