ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στο κρεβάτι του θανάτου  
λίγο πριν η τελευταία τους βγείι πνοή,
μετανοούν.

Πάνω τους έχουν σιγά σιγά μαζευτεί
κι έχουν στεριωθεί
πράξεις που δεν θα θέλανε να είχαν κάνει,
και φαντάσματα από πράξεις  
που ενώ θέλανε δεν έκαναν.

Όλο αυτό το μάζεμα
με τη μετάνοια να το διώξουνε ζητάνε,
όπως το ριγμένο στους ώμους τους σακάκι
μ’ ένα  ξαφνικό ανασήκωμα των ώμων.

Μάταια όμως. Ο θάνατος παγώνει
κι αυτό το ανασήκωμα, κι αντί να ελαφρύνουνε
κολλάει κι αυτό επάνω τους
σαν μια ακόμα μέλισσα στο σμάρι.