ΔΙΧΩΣ ΧΑΔΙ

Μια νύχτα κι άλλη νύχτα δίχως χάδι
δίχως φιλί κι έτσι περνά η ζωή
μονάχος όταν πέφτει το σκοτάδι
μονάχος κι όταν φτάνει το πρωί.

Και δεν θυμάται να 'ρθε κάποια μέρα
ντυμένη της ελπίδας τη χαρά
και δε νθυμάται δροσερόν έναν αγέρα
μ’ αγάπη στ’ ανοιχτά του τα φτερά.

Νιώθει μονάχα να τον ζώνει ένα βράδυ
κι ενός χειμώνα κρύου η πνοή-
μια νύχτα κι άλλη νύχτα δίχως χάδι,
δίχως φιλί, κι έτσι περνά η ζωή.