ΑΝ, ΚΥΡΙΕ …

Αν, Κύριε,
ήθελες να φτιάξεις έναν κόσμο
για να πληρώσεις το γύρω σου κενό
θα 'ταν όπως ετούτος ο δικός μας;

Μια κούπα θα 'τανε, γεμάτη θλίψη,
με όντα μέσα της
έρμαια σε κάθε κουταλιού ανακάτωμα,
έτσι που ανεμοστρόβιλοι απελπισιάς
να τα τσακίζουν κάθε λίγο;

Και μια βασανιστική θα τυραγνούσε άγνοια
της έννοιας και του προορισμού τους
τα πλάσματά του;

Και όλος θα όδευε αυτός ο κόσμος προς το
τέλος του
χωρίς κανείς να ξέρει αν αυτό
μια νέα αρχή για κάτι άλλο θα 'ταν;

Και
Κύριε
πάλι θα μας έδινες αυτιά
που την απάντησή σου
στις ερωτήσεις μας αυτές
να μην ακούνε;