ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

(Η Μάρω, καθιστή στην καρέκλα της και διαβάζοντας ένα βιβλίο, Κάθε λόγο κοιτάζει το ρολόι της. Η πόρτα χτυπάει. Η Μάρω ανοίγει και μπαίνει ο Πάρης. Φιλιά καλωσορίσματος)
ΜΑΡΩ
Γεια σου Πάρη. Τι κάνεις; Κάθισε.
(Κάθονται)
ΠΑΡΗΣ  
Είμαι καλά. Ελπίζω και συ. Άργησα λιγάκι. Όλα καλά;
ΜΑΡΩ
Δεν με βλέπεις να είμαι καλά;
ΠΑΡΗΣ
Μιλάω για το τηλεφώνημά σου.
ΜΑΡΩ
Ναι. Θέλω τη βοήθειά σου σε κάτι Πάρη. Κατά τα άλλα καλά.  
ΠΑΡΗΣ
Ο Πέτρος; Έχω δυο μέρες να τον δω.
ΜΑΡΩ
‘Έχει πάει στο γυμναστήριο. Να σου φέρω να πιεις κάτι;
ΠΑΡΗΣ
Όχι ευχαριστώ.
ΜΑΡΩ
Καλλίτερα έτσι γιατί είναι η ώρα να γυρίσει ο Τίμος και δεν θα μπορούσα να μιλήσω μπροστά του…
(μικρή παύση)
ΠΑΡΗΣ
Με ανησυχείς Τι συμβαίνει;
ΜΑΡΩ
Πάρη, τον Τίμο τον ξέρεις καλά. Είναι καλό παιδί, υπάκουο, στο σχολείο καλά τα πάει, και μεγαλώνει με όλα τα μέσα που η μεσαία τάξη μας μπορεί να του προσφέρει.
ΠΑΡΗΣ
Έτσι είναι αλήθεια.
ΜΑΡΩ
Πάρη, θα σου πω κάτι για τον Τίμο που δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Ίσως μπορέσεις να με βοηθήσεις. Γιατί αυτό το κάτι δεν είναι ασήμαντο αλλά ζητάει αντιμετώπιση. Είναι από κείνα τα θέματα που δεν μπορείς να τα αγνοήσεις. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
ΠΑΡΗΣ
Κατάλαβα ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα μικρό ή μεγαλύτερο με τον Τίμο. Μα περιμένω να μου πεις εσύ περί τίνος ακριβώς πρόκειται.
ΜΑΡΩ
Είναι δύσκολο να το πω, η φιλία μας όμως μου επιτρέπει-τι λέω μου επιτρέπει, σε κανέναν άλλο δεν θα μπορούσα να μιλήσω γι αυτό, μου επιβάλει να σου μιλήσω γι αυτό.Γι αυτό άλλωστε σου τηλεφώνησα.
ΠΑΡΗΣ
Με ανησυχείς…
ΜΑΡΩ
Να περί τίνος πρόκειται. Χτες έπρεπε να βγω. Πήγα λοιπόν να ετοιμαστώ. Ανάμεσα στα άλλα έπρεπε να αλλάξω και ρούχα. Ενώ λοιπόν ήμουν μισόγυμνη, ξαφνικά αισθάνθηκα ότι κάποιος με έβλεπε. Ότι κάποιος με παρακολουθούσε από τη μισάνοιχτη πόρτα. Στην αρχή νόμισα βέβαια ότι ήταν μια ιδέα μου γιατί στο σπίτι δεν ήταν εκτός από μένα παρά μόνον ο Τίμος.  Με τρόπο κοιτάζοντας μέσα στον καθρέφτη, είδα το πρόσωπό του να με κρυφοκοιτάζει από τη μισάνοιχτη πόρτα. Έβλεπε προς εμένα με προσοχή, με ορθάνοιχτα τα μάτια και με προσμονή στο βλέμμα του. Δεν κατάλαβε ότι τον έβλεπα και δεν του φανέρωσα ότι τον είδα.  Όταν βγήκα από το δωμάτιο, είχε φροντίσει να είναι καθιστός στο σαλόνι, σαν να ήταν εκεί από ώρα και δείχνοντας τελείως ανέμελος βλέποντας τηλεόραση. Δεν είπα τίποτα στον Πέτρο γιατί δεν θα έδινε σημασία στο γεγονός. Θα με συμβούλευε μόνο να κλείνω την πόρτα όταν αλλάζω. Έτσι είπα να ζητήσω τη γνώμη σου και πιθανώς μια συμβουλή σου…
ΠΑΡΗΣ
Κατ’ αρχήν πολύ καλά έκανες που δεν του το είπες. Αυτό θα ήταν καταστροφικό γι αυτόν. Εχεις παρατηρήσει και κάτι άλλο παρόμοιο στη συμπεριφορά του Τίμου;
ΜΑΡΩ
Αφού έγινε αυτό, θυμήθηκα κάποιες περιπτώσεις όπου ο Τίμος συνέβη να βρίσκεται κοντά μου σε ώρες που λόγω της φύσης των συνθηκών τύχαινε να είμαι πιο ελεύθερη, πιο ατημέλητη, όπως ας πούμε να φορώ μια ρόμπα ή  να έχω κάποιο κουμπί της μπλούζας μου παραπάνω ανοιχτό. Τότε δεν έδινα σημασία. Ύστερα όμως από αυτό που συνέβη, τα έφερα στο μυαλό μου. Και θυμάμαι ότι Ο Τίμος με κοίταζε πιο έντονα τις φορές εκείνες.
(μικρή σιωπή)
Τι λες για όλα αυτά;
ΠΑΡΗΣ
Δεν είναι απρόσμενο. Η ηλικία του είναι δύσκολη. Συμβαίνει σε παιδιά. Ξέρεις το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα.
ΜΑΡΩ
Σκέφτηκα να εξακολουθήσω να κάνω ότι δεν καταλαβαίνω αν αυτό συνεχιστεί. Πάλι ίσως είναι καλλίτερα να του μιλήσω; Δεν ξέρω τι να κάνω. Ξέρω μόνον ότι θεωρώ το ζήτημα σοβαρό.
ΠΑΡΗΣ
Είναι σοβαρό. Και μπορεί να έχει δραματικές επιπτώσεις στο μέλλον του παιδιού αλλά και στις σχέσεις του μαζί σας.
ΜΑΡΩ
(απεγνωσμένα)
Το ξέρω.  
ΠΑΡΗΣ
(σοβαρά)
Ο Τίμος είναι ευαίσθητο παιδί και πολύ κλεισμένο στον εαυτό του.
ΜΑΡΩ
Ναι…
ΠΑΡΗΣ
Όπως κάθε αγόρι μισεί τον πατέρα του γιατί ταπολαμβάνει τη μητέρα του, τη μόνη γυναίκα του σπιτιού. Περισσότερο όμως μισεί τη μητέρα του που δέχεται αυτή την κατάσταση δείχνοντας έτσι πως αγαπάει περισσότερο τον πατέρα του, χωρίς να λογαριάζει  καθόλου το γιο της που θέλει και κείνος το ίδιο απ’ αυτήν. Αυτή η κατάσταση είναι η ρίζα της διάλυσης των σχέσεων γονέων και παιδιού, που εκδηλώνεται όταν το παιδί μεγαλώσει.
Οι λύσεις που σκέφτηκες δεν νομίζω ότι θα οδηγήσουν σε κάποια λύση του προβλήματος. Το αγόρι είναι σίγουρο ότι η  μητέρα το καταλαβαίνει και ότι ξέρει τι εκείνο θέλει από αυτήν. Αν κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις θα βαθύνεις το χάσμα. Κι αν του μιλήσεις… τι θα του έλεγες; Αν του πεις ότι κατάλαβες τι θέλει, ποτέ όμως δεν θα μπορέσεις να το πείσεις να μη το θέλει. Και θα έχεις προσθέσει στην απλήρωτη επιθυμία του και την πληγή ότι έχει προδοθεί η επιθυμία του, που αυτό προσπαθεί να κρύψει βλέποντάς σε κρυφά. Το παιδί δεν θέλει να φανεί στα μάτια σου ούτε ότι επαιτεί, ούτε ότι αδυνατεί να αποκτήσει εκείνο που θέλει. Να στο πω και αλλιώς; Η πληγή αυτή-αν του μιλήσεις-θα είναι πως το παιδί εξευτελίζεται ζητώντας από σένα κάτι που δεν πρέπει, και μαζί μ’ αυτόν τον εξευτελισμό θα συνυπάρχει και η αίσθηση ότι δεν είναι ισχυρός, δυνατός, ικανός να πετύχει εκείνο που επιθυμεί. Και αυτή η πληγή δεν θα κλείσει ποτέ. Και θα είναι μια από τις αιτίες που το παιδί θα μένει πάντοτε στην άκρη της κοινωνίας, μη τολμώντας να απαιτήσει όσα δικαιούται γιατί θα ξέρει ότι και εκεί θα αποτύχει-αφού απέτυχε σε κάτι που τόσο επιθυμούσε και ζήτησε από τη μητέρα του την ίδια, που πίστευε πως τον αγαπούσε, πόσο μάλλον με κάποιον άγνωστο… Το παιδί σου Μάρω δεν θα αντέξει χωρίς τρομερές συνέπειες για τον χαρακτήρα του την μείωσή του μπροστά στα μάτια σου, που για κείνο είναι τα μάτια του αγαπημένου προσώπου, τα μάτια που ο άντρας που θέλει να είναι, αγαπάει. Και είσαι η μόνη που μπορεί να αγαπήσει το παιδί στην ηλικία αυτή. Εσένα βλέπει από τότε που γεννήθηκε, εσύ είσαι μπροστά του κάθε μέρα, από σένα έχει δεχτεί τόσες αποδείξεις αγάπης. Αγάπης που όμως γίνεται ένα τίποτα αν δεν γίνει έρωτας.  
ΜΑΡΩ
(με απόγνωση)
Νομίζω πως έχεις δίκιο. Ούτε να του αρνηθώ μπορώ ούτε να μιλήσω μαζί του.
(Μεγάλη σιωπή)
ΠΑΡΗΣ
Σκέφτηκες ποτέ Μάρω να του δώσεις αυτό που θέλει;
ΜΑΡΩ
(κοιτάει σαν έκπληκτη τον Πάρη και στέκει αμίλητη για λίγο)
Τι είπες;
ΠΑΡΗΣ
Ρωτάω αν σου πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να του δώσεις αυτό που θέλει.  
ΜΑΡΩ
Όχι βέβαια.
(σιωπή)
ΠΑΡΗΣ
Μάρω, αγαπάς το παιδί σου;
ΜΑΡΩ
Τι λόγος! Και βέβαια το αγαπώ.
ΠΑΡΗς
Πώς του δείχνεις την αγάπη σου;
ΜΑΡΩ
Όπως όλες οι μητέρες.
ΑΡΗΣ
Το προσέχεις, το συμβουλεύεις, του παρέχεις μαζί με τον άντρα σου τα απαραίτητα για να ζήσει άνετα, φροντίζεις για τη μόρφωσή του. Έτσι δεν είναι;  
ΜΑΡΩ
Βεβαίως έτσι είναι.  
ΠΑΡΗΣ
Σκέφτηκες ποτέ ότι και στα Ορφανοτροφεία κάνουν τα ίδια οι υπάλληλοί για τους τροφίμους του;
ΜΑΡΩ
Ας πούμε ότι τα κάνουν κι αυτοί. Τι σημαίνει;
ΠΑΡΗΣ
Το παιδί δε θέλει τροφή και νερό. Θέλει αγάπη.  Τι αγαπάς το παιδί σου Μάρω;
ΜΑΡΩ
Και βέβαια το αγαπώ. Είμαι η μητέρα του.
ΠΑΡΗΣ
Τι παραπάνω του προσφέρεις από ότι ένα Ορφανοτροφείο με την αγάπη σου αυτή;
ΜΑΡΩ
Μα η καρδιά μου είναι γεμάτη από αγάπη για το παιδί μου. Πονάω στον πόνο του, η ψυχή μου κλαίει μαζί του όταν αυτό κλαίει, όταν λείπει δεν ησυχάζω ώσπου να γυρίσει στο σπίτι, τι άλλο να πω. Το αγαπώ. Αυτό τα λέει όλα.  
ΠΑΡΗΣ
Τον άντρα σου τον αγαπάς;
ΜΑΡΩ
Βέβαια τον αγαπώ.
ΠΑΡΗΣ
Η αγάπη σου όμως γι αυτόν είναι πιο απλόχερη.
ΜΑΡΩ
Τι θέλεις να πεις;
ΠΑΡΗΣ
Αυτό που ξέρεις. Στον άντρα σου δίνεις και έρωτα.  
ΜΑΡΩ
Μα έτσι είναι η κοινωνία μας Πάρη! Αυτό είναι ο γάμος…  
ΠΑΡΗΣ
Εγώ το ξέρω και το καταλαβαίνω. Το παιδί σου όμως το βλέπει αυτό, όμως δεν μπορεί ούτε να το εξηγήσει, ούτε να το καταλάβει. Δεν μπορεί να παραδεχτεί την αγάπη σου όταν αυτή δίνει περισσότερα σε κάποιον άλλο. Αυτό με δυο λέξεις είναι το θέμα μας. Και το παιδί σου Μάρω είναι γένους αρσενικού. Και αρχίζει να γίνεται άντρας σ’ αυτή την ηλικία. Μερικά παιδιά είναι κιόλας άντρες σ’ αυτή την ηλικία. Θέλεις να αγαπάς το παιδί σου σαν μια υπάλληλος Ορφανοτροφείου ή θέλεις να το βλέπεις πραγματικά χαρούμενο και να ευδαιμονεί;
ΜΑΡΩ
Πάρη τι είναι αυτά που λες; Και μάλιστα σαν να με κατηγορείς για κάτι;
ΠΑΡΗΣ
Δεν σε κατηγορώ για τίποτα Μάρω. Συζήτηση κάνουμε. Σου λέω αυτά που δεν μπορεί να σου πει το παιδί σου. Πες μου, οι θείοι, οι θείες, οι γείτονες, αν τους δείξεις ένα παιδάκι, και ξένο μάλιστα, και τους ρωτήσεις αν το αγαπάνε, δεν θα σου πουν όλοι πως το αγαπάνε; Τι παραπάνω κάνεις εσύ από αυτούς ώστε το παιδί να καταλάβει πως το αγαπάς περισσότερο από όσο καθένας από εκείνους; Σου μιλάω έτσι γιατί έτσι θα σου μιλούσε, αν μπορούσε, και το παιδί σου.
ΜΑΡΩ
Πρέπει λοιπόν να κάνω έρωτα με το παιδί μου για να του δείξω την αγάπη μου-αυτό μου λες;
ΠΑΡΗΣ
Πως αλλιώς; Πριν από χρόνια έτρωγε από το στήθος σου. Για το παιδί δεν άλλαξε τίποτα παρά η στάση σου. η άρνησή σου να του δώσεις πάλι το στήθος σου. Το παιδί αυτό βλέπει και δεν μπορεί να σκεφτεί παραπέρα όπως οι μεγάλοι. Αλήθεια Μάρω, γιατί τώρα δεν του δίνεις το στήθος σου; Είναι μια ερώτηση σκληρή και δεν περιμένω απάντηση, όμως ρωτώ.
ΜΑΡΩ
Ούτε και θα έχεις απάντηση. Αυτό ούτε έχει περάσει ποτέ από το μυαλό μου ούτε το έχω ακούσει να γίνεται.
ΠΑΡΗΣ
Και όμως, συμβαίνει πολλές φορές. Άλλοτε είναι ένα απλό και φαινομενικά αθώο φλερτ και αυτό αρκεί στους ερωτευμένους και ίσως αρκούσε και στον Τίμο. Άλλοτε αρκούνται οι ερωτευμένοι σε νάζια, σε ναρκισσισμούς, σε φιλαρέσκειες. Και άλλοτε ο έρωτας εκδηλώνεται με όλη του τη δύναμη. Το πράγμα βέβαια αυτό γίνεται κρυφά, αφού αυτό επιτάσσει η θεσπισμένη κακοδαιμονία των ανθρώπων. Στη δημοσιότητα καταλήγουν μερικά μόνο περιστατικά, όπως η κορυφή του παγόβουνου. ‘Ισως να ξέρεις ότι αυτό, παλιά, ήταν ο κανόνας. Πατέρας με κόρη, μητέρα με γιο, αδέρφια μεταξύ τους. Το αντίθετο απαγορευόταν επί ποινή.
ΜΑΡΩ
Κάποτε. Μα τώρα κάτι τέτοιο είναι ανήθικο.
ΠΑΡΗΣ
Ανήθικο κάτι που χαροποιεί τους ανθρώπους; Η ηθική Μάρω είναι μόδα που την επιβάλλουν αυτοί που έχουν όφελος από αυτήν κάθε φορά. Δεν θα ήταν ο κόσμος υποφερτός αν όποτε ήθελε έρωτα ο άνθρωπος μπορούσε να τον έχει; Μη μου πεις ότι από την αιμομιξία γεννιούνται άρρωστα παιδιά. Δεν είναι η περίπτωσή μας. Κανένας δεν θα σου ζητούσε να κάνεις παιδιά με το γιο σου. Με τρυφερότητα, με κατανόηση, με στοργή, θα το έκανες αυτό αν το αποφάσιζες. Με μια λέξη, με αγάπη Μάρω. Ποια απόδειξη αγάπης είναι μεγαλύτερη από το δόσιμο; Αγάπη χωρίς το δόσιμο στον άλλον, είναι υποκρισία. Όλα τα άλλα που γίνονται στο όνομά της είναι υπεκφυγές. Κοίταξε στα μάτια το γιο σου και πες του ότι τον αγαπάς ενώ του στερείς τον έρωτά σου. Θα σε οικτίρει μέσα του για την διπροσωπία και για τον θεατρινισμό σου. Γι αυτό η αγάπη είναι η χειρότερα κακοποιημένη λέξη των καιρών μας, με τη σημασία που κάποιοι θέλουν να την χρησιμοποιούν. Πες σε κάποιον άντρα ότι τον αγαπάς αλλά δεν θα κοιμηθείς μαζί του. Δεν είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο; Είναι βέβαια, γι αυτό και δεν το τολμάει η γυναίκα με τους άντρες. Όμως προσπαθεί να το περάσει στα παιδιά της. Μα τα παιδιά Μάρω ξέρουν περισσότερα από τους μεγάλους και νοιώθουν πιο πολλά από ότι αυτοί. Γιατί είναι πιο κοντά στην πηγή της Γνώσης και της Αντίληψης από ότι οι μεγάλοι-γιατί ακόμα δεν έχουν απομακρυνθεί από την Πηγή όσο οι μεγάλοι.
Σου κάνω διάλεξη θα πεις. Απλά θεωρητικολογώ αφού δεν μπορώ να επιβάλω κάτι, παρουσιάζονυ=τας επιχειρήματα του παιδιού.
Όπως Μάρω  πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται, έτσι και κάθε αγάπη χωριζομένη έρωτος συμπαιγνία φαίνεται. Ο λόγος είναι αυτός που η αγάπη που κήρυξαν διάφοροι μύστες δεν ρίζωσε, να απλώσει τα κλαδιά και τα φύλλα της και να προστατέψει τους ανθρώπους από τη φλόγα του ήλιου του μίσους, που σήμερα τους κατακαίει.
Ξέρω, κι εσύ ξέρεις οπωσδήποτε, άλλες γυναίκες που κοιμούνται και με άλλους άντρες εκτός από τον σύζυγό τους. Δεν είναι τουλάχιστον παράξενο να δίνουν την ευχαρίστηση σε άλλους άντρες και να τη στερούν από τα παιδιά τους, που τόσο πολύ (λένε ότι) τα αγαπούν; Και μιλάμε εδώ όχι μόνον για μια στιγμιαία ευχαρίστηση, αλλά για κάτι που θα βοηθήσει τα παιδιά να χτίσουν μια ισορροπημένη και πλήρη και όχι μια κουτσουρεμένη ζωή. Γιατί αβίωτη είναι η ζωή χωρίς αγάπη.
Θα μου πεις ότι πολλά αγόρια δεν σκέφτονται έτσι για τη μητέρα τους. Ναι, μπορεί έτσι να είναι δομημένα εκ φύσεως, ή μπορεί η μη ευρεία διάδοση στον λαό του θέματος, το ταμπού με το οποίο αντιμετωπίζεται στις οικογένειες, να τα ναρκώνει ώστε να μην υποψιάζονται τι θέλουν. Αυτά τα αγόρια όμως είναι οι αυριανοί μεγάλοι ανάπηροι της ζωής, οι ανίκανοι να νοιώσουν όποια ευαισθησία.  
Όλα τα αγόρια όμως δεν βλέπουν έτσι τη μητέρα τους.
Εσένα σου δόθηκε η χάρη να έχεις ένα παιδί με μνήμη και με ευαισθησία. Που απεχθάνεται τα «αγνά» και «άδολα» μητρικά φιλιά και χάδια.
Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά κορίτσια σε σχέση με τον πατέρα τους.
 Μερικοί πατεράδες και μερικές μανάδες ξέρουν ποιο είναι το καλλίτερο για το γιο ή την κόρη τους, μα πιασμένοι κι αυτοί στη μέγγενη της «ηθικής», ή του φόβου για τις τυχόν συνέπειες, δεν προχωρούν, καταστρέφοντας έτσι έξω από τη ζωή του γιου ή της κόρης και τη δική τους. Και βέβαια πολλοί πατεράδες, επειδή αυτό επιτρέπεται από την «ηθική» κοινωνία μας, λένε στην κορούλα τους: «δώσε ένα φιλάκι στον μπαμπά που σου αγόρασε αυτή την ωραία κουκλίτσα», σπρώχνοντας την έτσι στην αγκαλιά του πρώτου άντρα που θα τους αγοράσει κάτι, προετοιμάζοντές τες δηλαδή για την πορνεία, που αντικαθιστά επισήμως και πλήρως αποδεκτά από την κοινωνία την αγνή (χωρίς εισαγωγικά) και άδολη (χωρίς εισαγωγικά) αγάπη.
Και λένε οι μητέρες στα αγόρια τους: «Φάε κι αυτή την μπουκίτσα αν θέλεις να σε αγαπάει η μανούλα». Και το αγόρι τρώει κι αυτή την μπουκίτσα για να το αγαπάει η μανούλα, προετοιμαζόμενο έτσι να κάνει τα θελήματα των γυναικών με αντάλλαγμα την αγάπη, που όμως δεν είναι αγάπη αλλά το λεκτικό υποκατάστατό της  για να επιτευχθεί η ισορροπία των μεγάλων πια ανθρώπων της «ηθικής» κοινωνίας μας: να διατάζουν οι γυναίκες υποσχόμενες κάτι που δεν θα δώσουν, και να εκτελούν οι άντρες χωρίς ποτέ να παίρνουν κάτι.
Ποιο απωθημένο τάχα ανάγκασε τους ανθρώπους να καθιερώσουν μια τέτοια τακτική που κάνει τόσα πλάσματα δυστυχισμένα;
ΜΑΡΩ
Δεν ξέρω αν είναι σωστά αυτά που λες, όμως σωστά ακούγονται.
ΠΑΡΗΣ
Γιατί λοιπόν να απαγορεύεται μια τέτοια ευλογία; Ούτε ο άντρας του σπιτιού θα είχε αντίρρηση, αφού αυτό θα πρόσφερε την ευχαρίστηση στο γιό του αλλά και θα έβαζε γερά θεμέλια για την ανάπτυξη της ψυχικής του υγείας. Ή μήπως η μητέρα θα έπαυε να θέλει τον έρωτα του άντρα της όταν θα κάνει έρωτα και με το παιδί της; Ω! Η Φύση έχει προβλέψει. Πριν σβήσει καλά καλά η μία επιθυμία, η επόμενη γεννιέται αμέσως.
ΜΑΡΩ
Αν είναι έτσι, γιατί να μην έχει επικρατήσει αυτή η σχέση παιδιού με μητέρα στην κοινωνία;
ΠΑΡΗΣ
Συμβαίνει έτσι γιατί έτσι στρεβλά οδηγημένοι είναι οι άνθρωποι από την εποχή που ακόμα ζούσαν σε άγρια κατάσταση. Τα λιοντάρια σκοτώνουν τα μικρά αρσενικά λιονταράκια για να μη, μεγαλώνοντας, διεκδικήσουν τα χάδια της μητέρας τους. ‘Ετσι έκαναν και οι άνθρωποι πολλές φορές τότε. Όταν όμως εγκαταστάθηκαν μόνιμα οι άνθρωποι κάπου και άρχισαν να εξαρτώνται από τη γεωργία, χρειάζονταν χέρια για τις γεωργικές δουλειές και τότε άφηναν τα αρσενικά παιδιά να ζήσουν, φροντίζοντας όμως να τα μάθουν ότι όποιο παιδί κάνει έρωτα με τη μητέρα του θα τιμωρείται βαριά. Από αυτό ένα βήμα απείχε το «δεν είναι ηθικό παιδί μου να κοιμάσαι με τη μητέρα σου» του πατέρα, και συνεπές επακόλουθο αυτού είναι και οι έκτη η έβδομη και η ένατη εντολές του Μωυσή.
Σήμερα η αιμομιξία τιμωρείται στα περισσότερα μέρη, αν μαθευτεί βέβαια.  Στη Γαλλία, το Βελγιο και την Ολλανδία δεν τιμωρείται, και αφήνεται στον καθένα να την κρίνει κοινωνικά όπως θέλει. Και δεν είναι οπισθοδρομικά κράτη αυτά.
Όμως να που συχνά το παιδί επαναστατεί. Και ζητάει όσα του στερεί η βαρβαρότητα  της εποχής. Και μιλάει μέσα του η δυνατότερη φωνή, αυτή της Φύσης. Γι αυτές τις περιπτώσεις μιλάω. Για τις περιπτώσεις που υπάρχει σχετική επιθυμία από το παιδί.
Κάθε παιδί με τον χαρακτήρα, με την ευφυία και με τις ανάγκες του. Στην περίπτωσή μας ξέρουμε μόνον ότι ο Τίμος ζητάει τα χάδια της μητέρας του. Έπρεπε να στα πω Μάρω αφού με ρώτησες. Όσα σκέφτηκες εσύ και όσα άλλα αν σου υπόδειχνα εγώ, δεν θα ωφελούσαν. Ο πεινασμένος δεν χορταίνει μ’ ένα φρούτο έστω κι αν είναι από δείπνο αρχοντικό.
Σε ότι κι αν αποφασίσεις εύχομαι να έχεις επιτυχία. Και αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι να μου το πεις.
(Ο Πάρης σηκώνεται)
ΜΑΡΩ
Σ’ ευχαριστώ Πάρη. Θα σκεφτώ όσα μου είπες. Δώσε τα χαιρετίσματά μου στην Αλεξία.
ΠΑΡΗΣ
Ευχαριστώ Μάρω, Γεια σου.
ΜΑΡΩ
Γεια σου Πάρη.
ΠΑΡΗΣ
Γεια σου Μάρω.
(Βγαίνει. Η Μάρω κάθεται στην καρέκλα της σκεπτική. Παίρνει το βιβλίο, Το ανοίγει για να διαβάσει, Το ξανακλείνει. Πηγαίνει μπροστά στον καθρέφτη και κοιτάζεται. Στέκει εκεί για λίγο. Κάθεται στην καρέκλα της βάζοντας το πρόσωπό της μέσα στις παλάμες της. Ακούγεται το κουδούνι της εξώπορτας. Μένει εκεί ώσπου ακούγεται δεύτερο κουδούνισμα. Σηκώνεται. Ορθώνει το κεφάλι, δίνει στο πρόσωπό της ανέμελη μέχρι χαρούμενη έκφραση και πηγαίνει και ανοίγει την πόρτα. Μπαίνει ο Τίμος.)
ΤΙΜΟΣ
Γεια.
ΜΑΡΩ
Καλώς το αγόρι μου.
(τον φιλάει)
Πώς πήγε το μάθημα;
ΤΙΜΟΣ
Καλά.
ΜΑΡΩ
Είσαι κουρασμένος; Πεινάς;
 ΤΙΜΟΣ
Όχι ακόμα. Θα δω λίγη τηλεόραση πρώτα.
 ΜΑΡΩ
Θα ήθελα να σου μιλήσω για λίγο.
ΤΙΜΟΣ
Για τι πράγμα;
ΜΑΡΩ
Κάτι θέλω να σου πω… να σου ζητήσω…
(Ο Τίμος την κοιτάζει)
ΤΙΜΟΣ
Τώρα;
ΜΑΡΩ
Αν δεν σε πειράζει…
ΤΙΜΟΣ
(αδιάφορα)
Εντάξει.
(κάθεται σε μία καρέκλα. Η Μάρω κάθεται απέναντί του.)
Λέγε.
(η Μάρω δεν μιλάει)
Ναι. Σε ακούω.
ΜΑΡΩ
Τίμο…δεν ξέρω πώς να αρχίσω…
(μικρή σιωπή)
Θυμάσαι Τίμο όταν ήσουνα ακόμα μικρό παιδάκι, που έπινες γάλα από το στήθος μου;
ΤΙΜΟΣ
Ναι. Το θυμάμαι. Ήμουνα πολύ μικρός αλλά το θυμάμαι.
ΜΑΡΩ
(σαν διστάζοντας λίγο)
Ξέρεις Τίμο, αυτό το πράγμα, να πίνεις δηλαδή γαλατάκι από το στήθος μου, μου άρεσε. Γιατί αυτό το ήθελα κι εγώ πολύ. Γιατί σε αγαπούσα.
(ο Τίμος την κοιτάζει με ενδιαφέρον που όλο και μεγαλώνει. Λέγοντας τα παρακάτω η Μάρω, σιγά σιγά και αθόρυβα αρχίζει να πέφτει η αυλαία)
Και τώρα που μεγάλωσες λιγάκι, και σταμάτησες να πίνεις… από το στήθος μου… να! ήθελα να σου ζητήσω… αν θέλεις και συ….

ΑΥΛΑΙΑ