Κάτι από καιρό μου μυρίζει άσχημα.

Κάτι από καιρό μου μυρίζει άσχημα.
Παράθυρα, ανεμιστήρες άνοιγα
Καθώς αυτά, όσο ήσαν ανοιχτά
Κάπως την οσμή εδιώχναν.

Ώσπου βαρέθηκα ν’ ανοιγοκλείνω
Κι άφησατην οσμή να πάρει και να κρατήσει τη θέση της
Όσο εδυνόταν.  

Εκείνη εφούντωσε
Κι όλο πληθαίνει όσο πάει  η δυσωδία
Και τίποτα αφού γύρω μου δεν βρίσκω
Αίτιο της τέτιας να ’ναι αποφοράς
Ο μέσα μου νεκρός θα είναι λέω
Που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει
Και σύμπαν κι ουρανό και γη αλώνει.