ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Ανοίγω το ραδιόφωνο
ακούω ψαλμουδιές.
Το κλείνω. Λέω κάτι καλό
άλλο θα βρω ορισμένως.
Το ψάχνω πάλι- μα για γκολ
ακούω και κλωτσιές
και για σποτάκια μου μιλά
με πάθος και με μένος.

Μπάλα, σποτάκια, ψαλμουδιές
τα ερτζιανά γεμάτα.
Θεός, διαφήμιση, φουτμπόλ
το ράδιο μου αλώνουν
και μεταξύ τους ολ’ αυτά
φτιάχνουνε μια σαλάτα,
που τ’ άντερά σου, αν τη φας,
θλιμμένα σε μαλώνουν.

Η μοίρα το ’χει φαίνεται
της άμοιρης Ελλάδας
να μην αντέχουν σοβαρό
τίποτα οι κάτοικοί της
και με μανία και βουλιμιά
να τρώνε φασουλάδα
ενώ φαγιά λαχταριστά
γεμάτος ο πλανήτης.