ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΣΗ

Περιβρεγμένος με το εύφλεκτο υγρό όπως τα κάρβουνα
(εκεί που ψήνουμε, στις εξοχές),
με κίνηση σίγουρη,το σπίρτο ανάβει.

Κι όλος μια φλόγα.

Δυο βήματα μόνο κάνει,
ορθός,
και κάθε βήμα του τη γη τραντάζει
σαν όπως ο Λένιν,όταν ζούσε,μιλώντας,ετράνταζε.
Και πέφτει.
Οι φλόγες τρώνε ως και τη φωνή του.
Αμίλητος.
Ακούει μόνον.
Ακούει μιλήματα που έρχονται από μακριά. Από κόσμους
Ευτυχισμένους και ιλαρούς.
Και λιώνει.
Λιώνει καθώς χρυσάφι σε καμίνι,
πριν χυθεί σε σχήματα πολύτιμα ,
ελκυστικά.