Κάθε ημέρα τόποι του κόσμου


Κάθε ημέρα τόποι του κόσμου
Στέλνουνε πρέσβεις τους δωροφόρους ως εμένα
Και με καλούνε μ’ ένα βλέμμα μου
Της ύπαρξης το δώρο και σε κείνους να χαρίσω.

Αστέρια που δεν έχει δει το μάτι
Το μαύριο φως τους με φορτώνουντ
Το βαρύ,
Και μου ζητούνε προς αυτά να ταξιδέψω
Και λάμψη να τους δώσω και στον ουρανό θέση.

Βουή παραπονιάρα και γκρινιάρικη
Της κάθε ώρας οι φωνές με προσκαλούνε.

Μα μακριά να πάω βολετό δεν είναι
Γιατί άφτερο είμαι έντομο και κουτσό λιοντάρι
Κι ως για να συρθώ
Εντολή τέτοιαν από την Ευθύνη μου
Ποτέ δεν πήρα.