Η ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ KAPYΩTAKH
Τρίπολη. Διάβασα σε τοπική εφημερίδα (2004) ότι η προτομή του Καριωτάκη πρέπει ν' αλλάξει θέση, ώστε αυτός να κοιτάζει ή προς την πλατεία, ή προς το σπίτι του.
Πήγα στην προτομή του και τον ρώτησα αν ήταν σύμφωνος με αυτό.


 Κι ήρθ’ ο ποιητής τρεμάμενος κι ωχρός,
και "Μην αφήσεις θέση να μου αλλάξουν",
μου είπε. "Απ' ό, τι τώρα βλέπουν ’μπρος
άλλο δε θε’ν τα μάτια να κοιτάξουν.

Δεν θέλω να με βλέπουνε πολλοί.
Θέλω απόκεντρα βαλμένος να 'μαι.
Ποτέ δε γύρεψα θέση υψηλή.
Δε θέλω ούτε τώρα που κοιμάμαι.

Ας μη με δει ποτέ μάτι φτηνό.
Και κάθε επίδειξη τους τη χαρίζω.
Κρυμμένος θέλω να 'μαι από κοινό.
Ας μ' έβρει μόνο κείνος που του αξίζω.

Οι άνθρωποι πάντα θέλουν να πονείς
και το μπορούνε αυτό με χίλιους τρόπους.
Να πέσω δεν μπορώ πλέον πρηνής
όταν να πλησιάζουν βλέπω ανθρώπους.

Άλλαξα τόσους τόπους στη ζωή-
Σ' ένανε τώρα μόνο ας κοιτάζω,
κι ίδιος αγέρας γύρω ας θροεί-
τόπους δεν πεθυμώ πλέον ν' αλλάζω.

Τη Νομαρχία θέλουν να κοιτώ.
Ποιος το φονιά του θέλει να κοιτάζει;
Ένα μπιστόλι μου ήταν αρκετό.
Γιατί κι ένα μαχαίρι να με σφάζει;

Το "δεν υπάρχεις" τάχατες ξεχνούν
με το "νομάρχης"  που είχα εγώ ταιριάξει;
θλιβές ανάμνησες ας μην ξυπνούν-
νομάρχης ας μη πάλι με ταράξει.

Δώσε τους να διαβάσουν το "Γραφιά"
κι ας δουν τους "Δημοσίους Υπαλήλους".
Κι αν Δον Κιχώτες νιώθουνε βαθιά,
πληγές ας μη ανοιχτές δείχνουν στους ήλιους.

Ή μη των πεθαμένων δεν μετράν
οι πεθυμιές, τα οστά τους σαν ασπρίσουν;
Θαρρούν με βιά εκείνοι θα με παν
Αρώτητα, όπου αυτοί αποφασίσουν;

Με ήρεμο μάτι θέλω να θωρώ
εκείνα με το βλέμμα μου που σκέπω.
Και θέλω, πες τους, όσο το μπορώ
Λίγο να βλέπομαι, λίγο να βλέπω,

παρά με μάτι να θωρώ απλανές
πως δυστυχεί η γενέθλια η γη μου.
Καλύτερα μοντέρνες μηχανές
στο μαγαζί να βλέπω του Βρατίμου.

Ας βλέπω τ' αντικείμενα εδώ
του εσμού αυτού του τόσο ετεροκλήτου
κι αν βαρεθώ, το βλέμμα να γυρνώ
να βλέπω λίγο κι από Θεοκλήτου.

Κι ούτε στο σπίτι μου ας μη στραφώ
να βλέπω που ’γίνε πανεπιστήμιο-
το μέρος που έτυχε να γεννηθώ
να 'ναι για νέους τόσο επιζήμιο.

Καλά ειμ' εδώ. Ας μη αυτό κοιτούν.    
Πες τους, εγώ τι βλέπω, δεν μετράει.
Μετράει την Ποίησή μου αυτοί ν' ακούν
που την ψυχή του Κόσμου αντηχάει.