ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ

-Καλή σου όρεξη κυρά μου στα φασόλια σου.
Αν φασολάκι εγίνομουν
και καρφωνόμουν στο πηρούνι σου
στου στόματός σου τη γλυκειά φωλιά θα μ’ έβαζες;

-Φαϊ θα ήσουν και θα σ’ έβαζα.

-Και πηρουνάκι αν γίνομουν
θα με ρουφούσαν έτσι τα χειλάκια σου;

-Πηρούνι θα ’σουν και θα σε ρουφούσαν.

-Κυρά μου για ένα όνομα μη σε καημό με ρίξεις.
Φασόλι πες με και το στόμα σου ας με γέψει...

-Λωλό μου μοιάζεις αγοράκι μου άγουρο.

-...και πηρουνάκι πες με και τα χείλια μου έλα πιες.

-Πώς τα ονόματα-του κόσμου εγώ την τάξη-
να την αλλάξω αγοράκι μου γλυκό;

-Με κολυμπήθρα τα ματάκια σου τα ολόμαυρα
και αγιονέρι το καυτό μου το αίμα.

-Κιόλας σε βάφτισα γλυκό μου αγόρι.
Όμως τον άντρα μου που οργώνει πέρα
πώς να τον ειπώ;

-Μπαξέ που ένας διαβάτης του ’κοψε ένα ρόδο.

-Αχ άντρα μου μπαξέ
πάει το τριανταφυλλάκι σου.