ΑΣ ΜΗ ΤΟΝ ΛΕΜΕ

Κύμα του ωκεανού Κόσμος
κι ο ποιητής δεν είναι;
Νεύρο του όλου Οργανισμού
δεν είναι; Και δεν πληγώνεται κι αυτός
όταν πληγώνεται η ελευθερία;
Κι όταν τρυπάει τις σάρκες η κακονομία
και το σώμα όλο τραντάζεται
απ’ τους σπασμούς του πόνου,
ο ποιητής
ότι δε νιώθει πώς θα καμωνόνταν;

Και ποιος όταν πονάει
για παιχνίδια όρεξη βρίσκει
και για στόμφους
και για σαλιαρίσματα;

Όποιος μαλύβι και χαρτί κρατεί
και για τους φαύλους
ξεπάστρεμα κακό δεν ξεσηκώνει
ας μη τον λέμε αυτόν καλλίτερα ποιητή.