ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ

Όπως στο παζάρι
 βλέπεις μια μέρα κάποια μαυρομμάτα
που ανάμεσα σε φρούτα και λαχανικά
σ’ ένα τελλάρο πάνω καθισμένη, ψωμιού κρατεί κομμάτι
και ανέμελα, και φυσικά, και σίγουρη πολύ το τρώει
δίπλα ο άντρας της ενώ τα φρούτα διαλαλεί,
και τότε τοσο
γυναίκα καθενός να είναι μοιάζει ,
που και δική σου γίνεται,
και πια την πλησιάζεις-
κι ούτε την πλησιάζεις,την καλείς μόνο-
και κείνη έρχεται λέγοντας «πεινάς;»,
και τείνοντας σου λίγο να δαγκώσεις
και πάτε σπίτι
και το Σαββατοκύριακο μαζί χαρούμενα περνάτε
κι ύστερα γυρίζει στη θέση της αυτή
και στη δική σου εσύ,
έτσι και την ποίηση άλλων
δική σου τόσο κάποτε τη νιώθεις, που,
σαν να σού ανήκει
κοντά σου την κρατείς για λίγες μέρες.