ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΡΙΝΟΥΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥΣ

Φίλοι μου του Χονκ Κονγκ, της Σιγκαπούρης,
Της Ιαπωνίας, της Κίνας και του Μεξικού,
Άνθρωποι αφού όπως εσείς με ακούν,
Θα πει ότι δεν είμαι άχθος αρούρης.

Γιατί αφού αυτά που γράφω σας αρέσουν-
Κι αφού εγώ τα γράφω, πια δεν μένει
Λόγος, να μην τα δυο αυτά να πουν μπορέσουν
Πως με δεσμά είμαστε εμείς ψυχής δεμένοι.

Κι ως αποστάσεις το λαπτόπ εκμηδενίζει,
Κι εσάς φέρνει εδώ κι εμένα εκεί,
Ο ένας του άλλου κάθε άσχημο εξορκίζει
Και κάλλος μόνο στην ψυχή μας κατοικεί.

                               -----