ΟΙ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ


Θα δεις γυρνώντας δω και κει
όσα ποτέ δεν είδες
αν ένα ωραίο πρωινό
βγάλεις τις παρωπίδες.

Να οι άδικοι που πέρναγαν
για δίκαιοι-τώρα μοιάζουν
ο,τ' ειν' αλήθεια: κλέφταροι
τον κόπο μας που αρπάζουν.

Η κοπελιά η σεμνότυφη
ένα κοινό πορνίδιο
και ο παπάς με το φονιά
μητρώο έχουν ίδιο.

Η σύζυγος η τίμια
στην ατιμία χωμένη
κι η οικογένεια που ευτυχεί-
κρίμα-δυστυχισμένη.

Όσιος ο φαύλος-ο έξυπνος
ηλίθιος-η παιδούλα
μια διεστραμμένη έκρυβε
στα στήθη της ψυχούλα.

Το φως σκοτάδι φοβερό.
Αθώος ο ισοβίτης.
Η μάνα για το κέφι της
πουλάει το παιδί της.

Ό,τι εφαινότανε σοφό
άσοφο τώρα-νάτο!
Κι ό,τι ωραίο, άσχημο'
κι ό,τι ν' αξίζει, σκάρτο.

Μακάριοι όσοι δεν έχουνε
περιέργειες υψηλές
και είναι οι παρωπίδες τους
στέριες-παντοτινές.

Ποτέ σας μη τις βγάλετε-
η συμβουλή μου να τη-
να μη θελήστε αληθινό
ποτέ να δείτε κάτι.