ΙΔΑΝΙΚΟΤΗΣ

Αν "μου δινόσουν"-έτσι δεν το λένε;-
Κι αν με ιδρώ υγραίναμε και σπέρμα
Και με χαρά τα ρούχα μας τα έρμα
Που τώρα υγραίνονται με το να κλαίνε-

Αν "μου δινόσουν" και αφού το κύμα
Για λίγο θα μας ύψωνε στα νέφη
Με το θεό οικεία να μας γνέφει,
Μετά στο υγρό θα ’πεφτα πάλι μνήμα.

Γι αυτό τους τέτοιους έρωτες δε θέλω.
Θέλω σε συνεχή μια συνουσία
Να ’ναι των δυο ψυχών μας η ουσία
δίχως καθόλου ούτε καν το βέλο
της επιτήδευσης να τις χωρίζει-
γιατ' η ψυχή σου εσέ δεν το γνωρίζει.