ΠΑΡΑΔΟΞΟ

Έχω ένα σκυλί που έξω βρίσκεται
Απ’ το σπίτι του όλη τη μέρα
Τους διαβάτες τρόμο γεμίζοντας
Και γαυγίσματα τον αέρα.

Να διαβεί δε γίνεται ανθρωπος
Διχως άγρια να τον γαυγίσει
Και τα δόντια του φανερώνοντας
Να γυρεύει να τον ξεσχίσει.

Και καλή αν έχει την πρόθεση
Και φαί κανείς αν του φέρνει,
Δε μετράει για κείνο τίποτα:
Του κυνήγου πάντα τον παίρνει.

Τρομερό, γοργό κι αεικίνητο
Υλακτάει, τρέχει, δαγκώνει
Και απ’όσους περνουν κανένας τους
Το σπιτάκι του δε ζυγώνει.

Και σε κάθε μικρή ανάπαυλα-
Όταν ανθρωπος δεν περνάει-
Γλυκά βλέποντας μες στο σπίτι του
Την ουρά με χαρά κουνάει:

Μέσα εκεί, θωρεί, στην ασφάλεια της
Μία γάτα κουλουριασμένη
που με σκέπη της τη φροντίδα του
μεγαλώνει ευτυχισμένη.