ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΣΛΥΛΑΚΙΑ

Ευρωπαικά σκυλάκια
Πηδήξτε χαριτωμένα
Με τα στόματά σας τ' ανοιγμένα
Ν' αρπάξετε τα ψιχουλάκια 

Που ο πάτρωνάς σας
Όταν λιγωμένοι του ζητάτε
Σας πετάει και τ' αρπά'τε
Χαρούμενοι κουνώντας την ουρά σας

Κάνετε κύκλους
Να τον καλοκαρδίσετε
Μερικούς σίκλους
Σταριού να κερδίσετε 

Προσέχετε! ξυπνοί να είστε-
Πέταξε το ξύλο! Πηγαίνετε
πίσω να το γυρίστε
Αν φίλο τον θέλετε

Και κάθε που ένα σκίουρο
Στα δόντια σας φέρνετε
Τότε ένα χάδι σίγουρο
Προστατευτικό θα παίρνετε
Στη μαλλιαρή σας
Ράχη τη σκυφτή σας

Και όταν το μεγάλο κυνήγι
Του φέρνετε πίσω σκοτωμένο
Στις σκυλοτροφές θα σας πνίγει
To χέρι του το ξένο

Κι αν ανάμεσά σας
Σας βάλει να φαγωθείτε
Στο χνώτο της ανάσας
Ο ένας τ' άλλου ριχτείτε  

Ψοφίμια!
Που κάποτε είχατε δική σας ζωή
Και τώρα από το βράδυ ως το πρωί
Είσαστε όλο τσαλίμια!

Κάποτε έθνη κραταιά
Τώρα ράκη
Κάποτε ποτάμια βουερά
Τώρα ξεροί λάκκοι.
Από την παλιά εικόνα κάποιου καθρέφτη
Ούτε ο ίσκιος σας τώρα δεν πέφτει.

Τι περιμένετε ακόμα;
To δέρμα σας ο αφέντης σας θέλει-
Δεν μπορεί να πατάει στο χώμα
Ενα βήμα του μια σας αγέλη 

Α! σεις λαοί πονηροί
Ανθρώπου κίβδηλα ομοιώματα
Που δεν ξεσηκώνεστε ούτε όταν οι καιροί
Αθλιότητας φέρνουν φορτώματα

Καραγκιόζηδες κακόμοιροι
Που παλιά ελάμπατε ευψυχία
Και τώρα είσαστε όμηροι
Στης καλοπέρασης τα ψιχία

Κι αυτά ρευστά
σα νύφης χαρά!
Τι τρομεροί όταν είχατε μπρος σας
Έναν μικρότερο για εχθρό σας

Τώρα μπροστά στο θηρίο δειλιάζετε
Την ουρά στα σκέλια βάζετε
Και το υπηρετείτε.
Α! Που να χαθείτε!

Εκτός από τη μορφή
Πάνω σας τίποτα δεν ξακρίζει-
Από τα νύχια ως την κορφή -
Που άνθρωπο να θυμίζει.

Και Γη εσύ
Παρθένα χρυσή
Λακέδες τέτιους αποτρόπαιους πώς
Ο ανθός σου ανέχεται ο αγνός ;