ΤΟ  ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ


Η καλή μου έχει γείρει
το ψηλό το παραθύρι
δεν ανοίγει να τη δω
και σαν ρόδο αργομαδώ.

Όλη νύχτα θα κρατήσει
το μαρτύριο που  ’χει αρχίσει-
σαν εικόνα μαγική
ναν’  αυτή κρυμμένη εκεί.

Να  ’χα εν’  αεροπλάνο
και ν'  ανέβω εκεί πάνω
και να κάνω γης μαδιάμ
το κονάκι της μαντάμ...

Παραθύρι να μη μείνει
και να μη μπορεί πια εκείνη
απ'  τα τζάμια τα θολά
μετ'  εμένα να γελά.