ΧΤΕΣ
            
Χτες είχε η αγάπη γίνει φως
που μ'  όλα τα τριγύρω στέρια δένει`
σαν ένα τόπι  ο ήλιος αλαφρός
ανάμεσα ουρανό και οικουμένη.

Χτες ένα σύννεφο ήταν η χαρά
ολάσπρο, ευτυχία πλημμυρισμένο
που κράταε στ'  ανοιχτά του τα φτερά
του δειλινού το ρόδο τ'  ανοιγμένο.

Χτες μία στάλα ήταν η ζωή
ωσάν αυτές που πέφτουν απ'  τα φύλλα
όταν του κρύου αέρα η πνοή
με φρίκη τα δονεί κι ανατριχίλα.

Της ύπαρξής μας χτες το μυστικό
στα πάνωθέ μας χάη εφανερώθη,
μας έγνεψε για λίγο θριαμβικό
και πάλι το σκεπάσανε οι πόθοι.

Χτες στης αγάπης μου την αγκαλιά
ο έρως ζωηρός είχε φωλιάσει
και από  τ' αυθάδη του τα φιλιά
κοκκίνιζεν εκείνη σαν κεράσι.

Χλωμή εχτές μια μάσκα από κερί
κρεμόταν απ'  του κόσμου το μπαλκόνι`
κι έβλεπες ένα γέλιο να φορεί
και κάτω από το γέλιο της να λιώνει.