ΤΑ XΑΡΤΑΚΙΑ
(Λος Άντζελες, 1987, Ντόρα)

Αυτό το μπλοκ με τα κομψά τα φυλλαράκια
Θα το γεμίσω πονεμένα ποιηματάκια
Να λένε για τα τόσα τα φαρμάκια
Που μούδωσαν τα δυο σου τα ματάκια.

Να λένε για τα όμορφα τα χείλη
Που μοιάζουν του Παράδεισου την Πύλη
Και για των λάγνων σου χαδιών την πύρα
Σα βασιλόπουλα ντυτά Πορφύρα.

Και θ’ αριθμήσω τις σελίδες της γραφής μου
Με αριθμούς εμπνεύσεως δικής μου-
 καθείς που ξεφυλλίζει να μετράει
Τον πόνο που και σίδερα λυγάει.

Γιά σένανε θα γράψω ποιηματάκια
Σε τούτα τα κουκλίστικα χαρτάκια,
Γιά τ’ αναρίθμητα να πω φαρμάκια
Που μούδωσαν τα μαύρα σου ματάκια.