Σάββατο 2 Απριλίου 2022

ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ
(Λός Άντζελες, 1987, Ντόρα)

Όλοι, έλληνες, και ξένοι
Που πιστεύουν στο ρητό
«Οσο ζει κανείς μαθαίνει»
Εχουν δίκιο το λοιπό’

Λν κανένας μέχρι τώρα
Με ρωτούσε να του πω
«Πες μου, κόμη έχει η Ντόρα;"
Δεν θα ήξερα εγώ.

Θα μου πεις «τέσσερα χρόνια
Κάθε μέρα με θωρείς
Και. μια τέτοια απορία
Να τη λύσεις δεν μπορείς;"

Θα στο πω. Δεν με πειράζει.
Πες με αν θες και αναιδή,
Αλλά ποιός μαλλιά κοιτάζει
Τέτοιο σώμα όταν δει;   

Ποιον τον νοιάζει τι υπάρχει
Στου βουνού την κορυφή
Στις πλαγιές του αν ότι ψάχνει
Του συνέβαινε να βρεί;

Μα προχτές που όταν μ’ είδες,
Ότι πας να κουρευτείς
στον κουρέα σου μου είπες,
Γνώμη άλλαξα ευθύς.

Γιατί μ’ έκπληξή μου είδα
Οτι είχες καί μαλλιά.
(Μάλιστα μια ηλιαχτίδα
Είχε κάνει εκεί φωλιά)

Ναι, τα είδα τα μαλλιά σου-
Τα μετάξια.τα χυτά
Κι όπως όλα τα δικά σου
Ήταν τέλεια κι αυτά.

Αλλά Ντόρα, μεταξύ μας
Ούτε τώρα θα μπορώ
Όταν είσαι συ μαζί μας
Τα μαλλιά σου να θωρώ.

Κι αν ακόμα αποφασίσεις
Και μαλλί κάνεις μακρύ
Στις δικές μου εκτιμήσεις
Θάσαι πάντα… φαλακρή!