Άλλο φρούτο της προοδευμένης μας εποχής για τα παιδιά. «Αφήστε τα παιδιά να αποφασίζουν μόνα τους για ό,τι τα αφορά».
Μεγαλύτερη αυτόϊκανοποίηση από αυτό υπάρχει;
Και αν θέλει το παιδί να τρώει μόνο καρπούζι όλη μέρα πρέπει ο γονιός να το αφήσει να το κάνει;
Θα μου πείτε ε, όχι και ως εκεί.
Τότε ως πού;
Θέλετε να πάμε σε μεγαλύτερες ηλικίες;
Λοιπόν θα πάει εκδρομή το παιδί με τον Σύλλογο Δολοφόνων στην Ευρώπη που θέλει να πάει, ή δε θα το αφήσει ο κηδεμόνας να πάει το παιδί;
Και τι επάγγελμα να διαλέξει το παιδί; Θα το αφήσει ο γονιός να γίνει βαποράκι διακίνησης ναρκωτικών γιατί αν το αποτρέψει παρεμβαίνει στην ιερή θέληση του παιδιού;
Αλλά η γελοιότητα της υπόθεσης είναι ότι τάχα «το παιδί αποφασίζει μόνο του».
Λες και υπάρχει μόνο πάνω στη γη.
Λοιπόν  «μόνο του» θα αποφασίσει γι όλα αυτά ή θα τα αποφασίσει αφού ακούσει ή συμβουλευτεί το φίλο, τον συμμαθητή, τον σύντροφο μιας βόλτας, ένα περιοδικό, μια διαφήμιση και άλλα;
Και ξέρουν όλοι αυτοί καλλίτερα από τον γονιό ή τον κηδεμόνα τι είναι καλλίτερο για το παιδί-γονιό ή κηδεμόνα που η δουλειά τους και ο σκοπός της ζωής τους είναι ακριβώς να κάνουν το καλλίτερο για το παιδί;
 «Αφήστε τα παιδιά να αποφασίζουν μόνα τους για ό,τι τα αφορά»
Αφήστε τα.