ΠΕΣ ΜΟΥ
(της Μαριάννας)

Ό,τι θυμάμαι από σένα με δροσίζει.
Η μνήμη σου τις μέρες τούτες δε φλογίζει.
Είναι η συμπόνια ίσως που για μένα έχεις
και πάντα σα θεός μου με προσέχεις,

κι είσαι παρέα στη μοναξιά που με τυλίγει,
κι είσαι χαρά γλυκιά ο πόνος σα με πνίγει;
Τ’ είναι γλυκό, θερμό, μέλι κορίτσι, πες μου-
από τις γνώσεις πέρα τις δικές μου;

Τ’ είναι ουρανόφερτε, γλυκέ, χρυσέ άγγελέ μου;
Τ’ είναι ανάσα εσύ του πιο γλυκού μου ανέμου;
Τ’ είναι ψυχή μου; τ’ είναι φως μου; τι ζωή μου;
Τι ανοιξάτικο εσύ πρωί μου;

Και πες μου, οι διακοπές σου όταν τελειώσουν-
και πες μου, όταν τα μίση θα με ζώσουν,
κάτι θα μου αφήσεις σαν σημάδι
πως δε θα με κερδίσει το σκοτάδι;

  Βιβάρι,28-7-07,ώρα 23.05