ΠΑΛΙΑ ΟΙΚΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΜΕ ΤΟΝ ΑΤΣΑΛΑΚΩΤΟ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ…

Μ’ ένα πόδι δεξιό
κι ένα πόδι αριστερό
πώς μπορεί πάνω στη γη
μια πατρίς να περπατεί;

Μ’ έναν πρόεδρο δανδή
Και πρωθυπουργό παιδί
Τι χαϊρι να ιδεί
Η πατρίδα η καψερή;

Κι είναι πρόοδος μια τέτοια
Που μας μέλει περιπέτεια;
Τι ο πρωθυπουργός φοβάται
Και τα τέτοια μηχανάται;

Αλλά έτσι Τσίπρα έρμε
Είτε θέλουμε ή δε θέμε
Ούτε πίσω ούτε μπροστά
Η Ελλάς θα προχωρά,

Παρά ακίνητη θα μένει
Σαν να είναι πεθαμένη
Αφού λίγο αν κινηθεί
Σωριασμένη θα βρεθεί.

Κρίμα στην αριστερή
τάχα που έχεις τακτική.
Την πατρίδα θες τ’ ανέμου;
Άλλαξε όνομα κανέμου,

Και σε όλους φώναξέ το
Να σε λέμε από φέτο
Όχι όπως ήσουν: ΣΥΡΙΖΑ
Μα όπως θα ’χεις γίνει: ΣΥ-ΝΔ-ΡΙΖΑ.





ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ…

Στη χώρα αυτή που μένω
τα κύματα που δέρνουν,
διόλου να πω δεν ξέρω
γιατί όλο μου παίρνουν-

γιατί όπου κι αν γυρίσω
και όπου κι αν σταθώ
μου παίρνουν κάθε ώρα
και μέρα και λεφτό…

παίρνουν και μόνο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
παίρνουν και όλο παίρνουν
τίποτα δε μ' αφήνουν…

Μου παίρνουνε για φόρους
μου παίρνουνε για κλήσεις
για Φι Πι Α μου παίρνουν
μου παίρνουν για αιτήσεις,

μου παίρνουν για τεκμήρια
για ΝΕΤ και για νερό
μου παίρνουν για χωράφια,
γι αέρα καθαρό,

μου παίρνουν για βενζίνα,
μου παίρνουν για ΔΕΗ,
για Νήπια, για Σχολεία,
για Λύκεια, για ΤΕΙ,

μου παίρνουν όταν κλαίω
μου παίρνουν κι αν γελώ
μου παίρνουν αν σωπαίνω
μου παίρνουν αν μιλώ…

μου παίρνουν για τη μύτη
μου παίρνουν για το στόμα
μου παίρνουν για το πόδι,
για των μαλλιών το χρώμα…

μου παίρνουνε για διόδια,
μου παίρνουν για φαί,
μου παίρνουν σα νυχτώνει
μου παίρνουν το πρωί…

παίρνουνε για τα σπίτια,
παίρνουν για τις αυλές ,
με το καλό μου παίρνουν,
μου παίρνουν μ’ απειλές…

μου παίρνουν για το ένα
μου παίρνουν για το άλλο
για το μικρό μου παίρνουν
παίρνουν για το μεγάλο…

και παίρνουν κι όλο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
και παίρνουν κι ολο παίρνουν
και ρέστον με αφήνουν

Κι απ’ το πολύ το πάρε
να δώσω άλλο δεν έχω΄
κι όπως με κυνηγάνε
κι όπως εγώ όλο τρέχω

νομίζω να με πιάσουν
ζητάνε, να με γδάρουν,
και το έτσι που αργάσαν
τομάρι μου να πάρουν.

Δε θα τους γίνει όμως
κι αυτή η που θέλουν χάρη,
γιατί, προτού το κάνουν
ο διάολος θα τους πάρει,

και μόνο Εγώ θα μένω
στη Μνήμη των Καιρών
Μακράν σε Νου και Γνώση
Πέραν Αριστερών.




ΜΠΑΤΖΕΛΗ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΕΣ

Κυρία Μπατζελή μου οι πυροσβέστες
νερό-όχι λάδι ρίχνουν στη φωτιά.
Και το καλοκαιράκι με τις ζέστες
ο κόσμος δε φοράει ποτέ παλτά.

Μπορεί οι γυναίκες ό,τι θεν να πούνε
μόνο στου έρωτα το μακελειό.
Μα αν είναι υπουργοί, όταν μιλούνε
τη γλώσσα πριν βουτάνε στο μυαλό.

Κι έρχεσαι εσύ και σαν καραγωγέας
μαγκιές-και πού;-στην αγροτιά πουλάς!
Κι αντίς για Φιλομήλα είσαι Τηρέας.
Μα έτσι τον «τσαμπουκά» τους δεν τον σπας.

Αγέλαστη κι ατσάλινη γυναίκα,
αλλιώς διοικούν οι σοσιαλιστές:
οχτώ αν τους γυρεύουν δίνουν δέκα
κι οι ελπίδες που σκορπούν ποτέ σβηστές.