ΑΤΑΛΑΝΤΗ

Στο δάσος μέσα σ’ όλη τη ζωή της.
Τόξο και βέλη η συντροφιά της.
Τα γυναικεία διόλου δεν την έθελγαν.
Κι αν συγκατάνευσε να παντρευτεί,
το ’κανε κι άντρες θύματα για να ’χει
πλην από τ’ άγρια του δάσους.

Και πολλοί τον θάνατο αλήθεια εβρήκαν
καθώς στο τρέξιμο όλους ενικούσε.

Μόνο όταν με τον Μελανίωνα αγωνίζονταν
κάτι βαρύ ενώ έτρεχε
στο χώμα δίπλα της να πέφτει άκουσε
.

Έστρεψε, το χρυσό το μήλο είδε
και αμέσως
μπροστά στου φύλου τη λατρεία για το χρυσάφι
τόξα και τρέξιμο και παρθενία
σαν όνειρο εσβήσαν.

Και
η ενυπνιαζομένη,
γυναίκα εξύπνησε.