Η ΓΡΙΑ

Βγήκε η γριά ν’ αγοράσει τσιγάρα.
Δόντια σαν ξεδοντιάρα τσατσάρα
Κλαρωτό ένα φουστάνι φοράει
Και καθένας μαζί της γελάει.

Βρε γριά, γιατί ακόμα καπνίζεις
Και Μελεάγριο δαυλί μας θυμίζεις;
Και γιατί σαν να ήσουνα νέα
Περπατάς, και σαν να ’σουν ωραία;

Μα κοντά στα κουσούρια της όλα
Η γριά μας κουφή είναι κιόλα
Κι όσο φτάνει στον Όλυμπο ο μπάτης
Τόσο φτάνει η φωνή μου στ’ αυτιά της.

Να την τώρα που στέκοντας κάπου
Με μανία τραβά προς τα κάτου
To φουστάνι της που ’χει ανέβει
Και δεινά για το σύμπαν χαλκεύει.