ΔΕ Σ’ ΕΒΛΕΠΑ
(Λος Άντζελες, 1987, Ντόρα)

Πινγκ πονγκ επαίζαμε κι εκεί βρισκόταν μια καρέκλα
Και όποιος έχανε, σ’ αυτήν πήγαινε να καθίσει.
Σ’ αυτήνε κάθισα κι εγώ. Σ’ αυτό είχε βοηθήσει
Το ούζο που ήπια κι έκανε το βήμα μου κι ετρέκλα.

Λένε πως ήταν μειωτικό αυτό. Λόγια μεγάλα.
Μειωτικό  δεν ήτανε. Μα ήταν σωστό μαρτύριο:
Μία κολώνα το σαθρό που στήριζε το κτίριο,
Σ’ έκρυβε, και δε σ’ έβλεπα που χτύπαγες τη μπάλα.