ΣΤΟ   "ΧΤΗΜΑ"
(Simi-Valley)

Ειν’ να χτήμα-μια απλωσιά.   
Λουλούδια προς το βάθος
Και  δίπλα μας και γύρω μας   
Ο,τι χλωρό  θελήσεις:   
Ντομάτες, φράουλες, αρακάς,    ,,   
Μπάμιες και φασολάκια,   
Βασιλικός και  άνηθος,   
Πατάτες, κολοκύθια…
Και  λάμπουν μες στ’  απόγιομα
Περσότερο απ’  τον ήλιο
Τα γένια τα ’  αραποσιτιού
Και  οι κιτρινοπράσινες
Κολοκυθοκορφάδες.   

Μέσα σ'  αυτή την απλωσιά   
Μικρές νοικοκυρούλες
Σαν τ’  αγριοπερίστερα
Αλλέγρα τριγυρνώντας
Μαζεύουνε τα φρέσκα τους  
Και  τα σαλατικά τους.   

Φορές, κάποια νοικοκυρά 
Φωνή έξαφνα βγάζει
Για να καλέσει  το παιδί,
Ή γιά να την ακούσει
Η φιλενάδα που γερτή
Μακριά μαζεύει  πέρα.

Μέσα στην ήσυχη εξοχή-   
Μέσα στου αίθριου χτήματος
Την απεραντοσύνη,   
Έρχοντας  σα μια κίνηση
Στου ακίνητου τη χώρα,
Ακούγεται  αυτή η φωνή.
Σαν από κόσμο άλλο
Ή σαν μια υπενθύμιση
Αιωνιότητας, ή σάμπως   
Αγρια να 'ρωτεύεται
Με  τον  εαυτό του ο κάμπος.

Ετσι  θ'  ακούγεται  η φωνή
του θεού μέσα στο Συμπαν.