TO ΚΑΠΕΛΟ

Τραβάει το κατσίκι της
μ' αυτό πισωγυρίζει
χόρτο μοσκομυρίζει
και ξελιγώνεται.

Τα βάζει με την τύχη της
που αντί κυρία να 'ναι
γι αυτήνε να πονάνε
πρωί σηκώνεται

και να βοσκάει έχει
στον κάμπο ξένα γίδια
να τρώει άγρια απίδια
γυμνούλα να γυρνά.

Όχι-άλλο δεν αντέχει
θα κατεβεί στην πόλη
και τη ζωή της όλη
ωραία θα περνά.

Με μόδες θα περνάει
με κρέμες και κραγιόν
κολιέ και μενταγιόν
θα 'χει φανταχτερά

και κάτι που μεθάει
καθώς το σκέφτεται
(γι αυτό προσεύχεται)
καπέλο με φτερά.