Φορές τη βλέπω που δεν ξέρει
πώς να σταθεί-πώς να κοιτάξει-
πώς να μου φερθεί
σα βρίσκομαι κοντά της.
Της είναι αδύνατο να εξηγήσει
καλοσύνη τόση από ’ναν ξένο...

Τι να κάνουμε;
Αυτό είναι το δράμα.
Αυτή δεν ξέρει πως να κάνει
όταν είμαι εκεί,
κι εγώ δεν ξέρω πως να κάνω
σα βρίσκομαι μακριά της:
πώς να δουλέψω,
πώς να διαβάσω,
πώς να περπατήσω,
πώς να ζήσω.