Για Κόμησσες και Μαρκησίες πέρασε ο καιρός.
Σήμερα σε παληά
και ξεπεσμένα αρχοντικά τις βρίσκεις.
Τις Κόμησσες του Έσσεξ
και του Βρονξ-
τις τέτοιες λέω.

Όμως υπάρχουνε οι Κόμησσες
των κατσικιών και των προβάτων.
Ή μήπως θα 'πρεπε να έλεγα
των εριφίων και των αμνών;

Ωραία!
Λοιπόν αυτή
είναι η Κόμησσα των εριφίων και των αμνών.

Τίτλος που της τον δίνει ο πλούτος
των αισθημάτων για τους υπηκόους της,
τα χάδια,
τα φιλιά
κι οι αγκαλιές που τους χαρίζει.

Κόμησσα
που η κομητεία της
μετράει τώρα κι ένα μήνα
κι άνθρωπο ένανε στον πληθυσμό της.

Αχάϊδευτον κι αφίλητον αυτόν.

Τα σέβη μου!