Αν δεν ήταν ωραία
τίποτα ωραίο δεν θα υπήρχε-
το σπίτι της, οι Πετσάκοι, ο Αντίλαλος...

Μα τώρα όλα υπάρχουνε.
Και όλα είναι όμορφα και νια.

Η μέρα χράμι αχτιδοϋφαστο
στης γης το δώμα. Η Άνοιξη
με όλες της τις κρήνες ανοιχτές.

Ο Μάης να πλαντάζει από χαρά.

Τα κατσικάκια
το λαιμό τους προβάλλοντας
εμπιστοσύνη όλο στη ζωή.

Κι ανάμεσα στους δύο ποταμούς δακρύων μου
ο Αντίλαλος-η Μεσοποταμία της Αχαϊας.