ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΩ

Δεν έχω εγώ γυρίσματα δεν ξέρω παραμύθια.
Είμαι γεμάτος πείσματα κι έχω ατσαλένια στήθια.
Είμαι ο νέος του Κόμματος που το αίμα του κοχλάζει:
του κόκκινού του χρώματος το βελουδένιο ατλάζι.
Το δίκιΟ έχω για οδηγό παθιάζομαι για κείνο
για την ισότητα εγώ και τη ζωή μου δίνω.
Δεν έχω αφέντη να τρυγά τον ίδρω μου. Δεν έχω
παπά, σαν άμυαλος πιστά ξοπίσω του να τρέχω.
Με τους ανθρώπους σύντροφος και με τη φύση ένα,
όχι εκκλησάς επίτροπος όχι διαβόλου γέννα.
Κι όσοι μπροστά μου στέκουνε αυτό ας ξέρουν μόνο:
έχω μυαλό να σκέφτομαι και χέρια να σκοτώνω.
{Αθήνα, 1968)