ΠΥΡΚΑΓΙΑ

Μες στη νύχτα
μια μυρωδιά καμένου στον υγρό αέρα.
Έμοιαζε
σαν από τις ρίζες του φωτιά να πήρε
το δέντρο του θεού και οι χυμοί του ατμίσανε.

Σε κύκλους που όλο και μεγάλωναν
μια λάμψη απλωνόταν που δεν ήξερες να πεις
αν ήτανε από τη φωτιά
ή αν ήταν οι φωνές οι τρομαγμένες
των πουλιών
που καίγονταν στα δέντρα πάνω.
Και παντού στρέφοντας
Καυτές ανάσες ένα τεράστιο στόμα να βγάζει έβλεπες,
τη θέρμη μεγαλώνοντας
και φρίκη και απελπισιά τις νοτερές
νυχτερινές ποτίζοντας τις ώρες.