ΣΑΜΠΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΗ

Γυμνή στο κρεβάτι κι ατάραχη είναι.
Νωχελικά αναδεύεται και σαν βαριεστημένα.
Κι ας ψαύει αυτός
και ας φιλεί
κι ας βασανίζει ακόμα
την τροφαντή σφιχτή τρομώδη σάρκα.
Όλα τα δέχεται σάμπως αδιάφορη
και ως σε κάποιαν άλλη να συμβαίνουν.

Όμως καθώς
τα χείλη του στο στήθος της εγγίζουν
ξάφνου ολόκληρη αυτή ακινητεί
σαν λέαινα πριν ορμήσει στο ζαρκάδι.    
Κι όλη η ζωή στα μάτια της μαζεύεται
που τώρα εποπτεύουν
αν και ακόμα μόνο  με την άκρια τους ,
απ’ όλα μέσα στο δωμάτιο
τα χείλη μόνο αυτά.

Κι όταν αυτά το στήθος της αγγίσουν
κι απ’ την πηγή της ζωής γύρω κλειστούν
η λέαινα τινάζεται κι ορμά
χωρίς πια προφυλάξεις και ντροπές.

Και το ζαρκάδι
γρήγορα βρίσκεται νεκρό κάτω απ’ το βλέμμα της
που τώρα είναι νίκης θρίαμβο γεμάτο.