ΠΑΙΔΙΚΟ

Α! Καλό μου εσύ χιονάκι!
Τι ωραία να σε πιάνω
και μια μπάλλα να σε κάνω
και να σε πετώ επάνω
σ΄ένα φίλο μου παιδάκι!

Τι ωραία να κυλιέμαι
στ΄απαλό σου πάνω τ΄άσπρο
το λαμπρό σα φάτνης άστρο!
Ή με σε να χτίζω κάστρο
και απ΄όλους να παινιέμαι!

 Και να πλάθω μια μπαλίτσα,
πάνω σου να την κυλάω,
κι όταν κάμποσο την πάω
πια να μη τηνε χωράω
στη μοικρή μου αγκαλίτσα...

Μα η τρέλλα μου η μεγάλη
είναι ο χιονάνθρωπός μου
που ειν΄ο πιο όμορφος του κόσμου
και που ειν’ όλος δικός μου
από νυχια ως κεφάλι.

Να κρατάει μες στο χέρι
μία σκούπα του περνάω
και μια σκούφα του φοράω,
μάτια,μύτη δεν ξεχνάω
...και του φτιάχνω κι ένα ταίρι.

Όμως αχ! Νιώθω έναν πόνο
σαν ο ήλιος όταν βγαίνει
αρχινάει να τον φυραίνει
κι ο χιονάνθρωπος πεθαίνει
και μ΄αφήνει πάλι μόνο...

Μα σα ρίξει πάλι χιόνι
Τότε εγώ θα φτιάξω άλλον
πιο καλόν και πιο μεγάλο
και στη σκια θα τονε βάλω
να μη γρήγορα μου λυώνει.