Έμποροι που οργώνετε τη γη μου

Έμποροι που οργώνετε τη γη μου
Που την ποτίζετε με τον ιδρώτα μου
Και με το χέρι μου δρεπάνι
Στάρι σοδειάζετε και χρήμα και αυτοπεποίθηση…

Έμποροι,που το έτσι αποχτημένο εμπόρευμα
Σε μένα πάλι το πουλάτε
Μεσάζοντες εσείς ανάμεσα
Στην αθωότητα και στην άγνοιά μου…

Έμποροι
Η ώρα ήρθε που και τη ζωή μου
Για πενταροδεκάρες θ’ αγοράστε.

Μα να ξέρετε: από κει και πέρα
Ο έμπορος θα ειμ’ εγώ
Και με τους νόμους του δικού μου κράτους
Θα σας αγοράζω
Και θα σας αργάζω και θα σας πουλώ.