ΦΩΤΙΑ

Μέσα στη νύχτα
μια μυρωδιά καμένου στον υγρό αέρα.
Έμοιαζε
σαν από τις ρίζες του φωτιά να πήρε
το δέντρο του θεού και οι χυμοί του ατμίσανε.

Σε κύκλους που όλο και μεγαλώναν
μια λάμψη απλωνόταν που δεν ήξερες να πεις
αν ήτανε η φωτιά
ή οι τρομαγμένες των πουλιών φωνές
που καίγονταν στα δέντρα πάνω.
Και παντού στρέφοντας
Καυτές ανάσες ένα τεράστιο στόμα να ξερνάει έβλεπες,
τη θέρμη μεγαλώνοντας
και φρίκη και απελπισιά τις νοτερές
νυχτερινές ποτίζοντας τις ώρες.