Και φεύγεις-και φεύγεις και πας

Και φεύγεις-και φεύγεις και πας
θολό μεσημέρι.
Και φεύγεις-και φεύγεις και πας
λαμπρό μου αστέρι,
Μονάχον μ' αφήνεις και πας-
και ζω δίχως ταίρι.
Καί φεύγεις-καί φεύγεις και πας-
πού; ποιος ξέρει...