ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
(Λος Άντζελες, 1987, Ντόρα)

Κοίτα, εδώ δεν πρόκειται
Για μαθηματικά
Και όλα τα μεγέθη σου
Ας είναι θετικά.

Λογάριθμοι δε θάφτιαχναν
Ποτέ τέτοιους μηρούς
Και τόσους μες στα μάτια σου
Λειμώνες ανθηρούς

Και διόλου δε θα βοήθαγαν
Χίλιοι συλλογισμοί
Γιά νάχουν τόσην ένταση
Του στήθους σου οι σεισμοί.

Μια σκέψη αναλώθηκε
Π ιό πάνω από σοφή
Γιά να πλαστούν οι ωραίες σου
Οι κνήμες κι οι γοφοί.

Κάτι που το ανθρώπινο
Το μέτρο ξεπερνά
Σε έπλασε κι έτσι ανέσπερο
Φως η όψη σου κερνά.

Μα όποιος και να σ’ έφτιαξε-
 Γι αυτό και σ’ αγαπώ
Σ’ έκανε όπως σ’ έπλαθα
Στα όνειρά μου εγώ.