Όντας γιατρός έχω αρρώστιες τόσες
γιατρέψει, που ως προχτές μόνο θαρρούσα
ότι κι εγώ ατός μου αν αρρωστούσα
θα γιατρευόμουν τόσες που ’χω γνώσες.

Μα τούτη η αρρωστιά που ’χω αρρωστήσει
δε λέει να μου περάσει ό, τι κι αν κάνω
και φάρμακο στο φάρμακο επάνω
άχρηστα γιατρικά έχω γεμίσει.

Σκέψης νυχτιές και λογικής κραιπάλη
λες θέλουνε κι αυτές να με παιδέψουν-
δε στέργουν την αγάπη τη μεγάλη
για σένα που με καίει να μου μερέψουν.

Xωρίς αξία όλ’ αυτά μού μένουν
και τις πληγές που μου άνοιξες βαθαίνουν.