Λέω πως ίσως πρέπει να προσέχω
μήπως, για την αγάπη λέγοντάς σου
που ένιωσα σα μ’ είδε η ματιά σου,
γελοιότητας βροχή πάνω μου βρέχω-

μην ευτελίζω την καλή μου φήμη
τον πόνο λέγοντάς σου που με κόβει.
Μην η γραφή αυτή μου περικόβει
την παινεσιά που δίκια με αμείβει.

Μα τάχα ο νηστικός ντροπή θα λάβει
αν -ο φτωχός- ζητάει αποφαίδια,
ή SOS αν στέλλει αδιάκοπα καράβι
που απ’ του νερού χαλιέται τα παιχνίδια;

Ίσως. Μα προσευχές στο θεό σαν πέμπεις
ποτέ μες στο γελοίο δεν θα έμπεις.