Νόμπελ Ειρήνης στην κυρία Κορίνα Ματσάδο.
Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια-είναι ένα σπουδαίο βραβείο.
Όμως έχω απορίες σχετικά με αυτό.
Νόμπελ Ειρήνης παίρνει όποιος σταματήσει έναν πόλεμο-σωστά; Σωστά.
Υπήρχε κάποια εμπόλεμη κατάσταση στην Βενεζουέλα την οποία η κυρία Ματσάδο άλλαξε σε ειρήνη;
Δεν ακούστηκε κάτι τέτοιο.
Εκτός αν ονομάσουμε αντιπάλους πολεμικούς την Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση κάθε κράτους.
Η κυρία Ματσάδο αγωνίζεται να διώξει τον Μαδούρο και να κυβερνήσει αν όχι η ίδια αυτή, οπωσδήποτε όμως η Δεξιά.
Θεμιτό και επαινετό σύμφωνα με τον γήινο «πολιτισμό».
Αυτό όμως συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα κράτη της γης-δηλαδή πάλη κυβέρνησης-αντιπολίτευσης.
Ο αγώνας όμως είναι ειρήνη;
Όχι. Αντίθετα μάλιστα.
Μήπως βραβεύτηκε η κυρία Ματσάδο επειδή ΑΝ έφερνε την Δεξιά τότε θα υπήρχε Ειρήνη στην Βενεζουέλα;
Μα δεν νομίζω ότι το Νόμπελ βραβεύει τις προθέσεις κάποιου, αλλά βραβεύει το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας.
Γιατί αν το αντιπολιτεύεσθαι φέρνει ειρήνη όταν η εκάστοτε αντιπολίτευση επικρατήσει, τότε θα έπρεπε να υπήρχαν διπλάσια βραβεία Νόμπελ Ειρήνης από τα υπάρχοντα επί γης κράτη.
Ακόμα λοιπόν και αν είχε ήδη φέρει την Δεξιά η κυρία Ματσάδο, τότε θα υπήρχε κάποιος ή κάποια από την τότε αντιπολίτευση της Βενεζουέλας που θα ισχυριζόταν ότι ανήκει σε αυτόν-αυτήν το Νόμπελ, επειδή αυτός-αυτή θα έφερνε την ειρήνη στην χώρα του με τον αγώνα του-της (μιας και έχουμε υποθέσει για να γίνει αυτή η συζήτηση, ότι ο αντιπολιτευτικός αγώνας φέρνει την ειρήνη…)
Αν κάποιος μπορεί να λύσει την απορία μου αυτήν, τον παρακαλώ να το κάνει.