Η ΠΑΛΙΑ  ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Απ' την παλιά τη γειτονιά
οι περισσότεροι έχουν φύγει-
άλλοι για πέρα κι άλλοι για κάτω.

Κείνοι που έμειναν,
αλλάξει έχουν τόσο,
που αγνώριστοι έχουν γίνει.

Μονάχα κάτι πέτρες στέκουνε ανάλλαχτες
στην ίδια τη γωνίτσα τους.
Κάτι πετρούλες άσπρες απ' το ασβέστωμα
τώρα καθώς και τότε,
που ακόμα μένουνε η μια πάνω στην άλλη  
διόλου θωριά χωρίς ν’ αλλάξουνε ή θέση.

Οι άνθρωποι έτσι βέβαια θα τις συντηρούν
για να ’χουν κάτι που αναλλοίωτο να μένει,
όταν εκείνοι άπαυτα κινούνται
και αλλάζουν
και
παραδέρνοντας,
τον εαυτό τους τελειώνουν.