ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ

Φορτωμένα τα πράγματα στο καροτσάκι τους
που με τα χέρια σπρώχνουν.
Αμίλητοι, ήρεμοι, σκεφτικοί, προχωρούν,
πίσω τους τον κόσμον όλο αφήνοντας.

Σε μαύρες σακούλες μέσα,
για προστασία από μάτια αδιάκριτα και υποκριτικά,
την περιουσία τους όλη κλείνουν.
Ρούχα
με όλη τους τη γύμνια ντυμένα,
σαν να 'χει μόνο η βρώμα μείνει απάνω τους,
φορούν.

Παρακαλεστικό το μάτι τους ποτέ δεν βλέπει.

Και σαν πουλιά να  ήτανε κυνηγημένα
σ' ένα μέρος δε στέκουν.

Μάταια η ζωή,
σκυλιασμένη πίσω τους ακολουθεί,
ευκαιρία  ζητώντας
θύματα κι αυτούς υποτακτικά της να τους κάνει.